Wykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą tzw. suchych tynków jest technologią coraz bardziej popularną. Przyklejanie płyt gipsowo-kartonowych nie jest skomplikowane, praca jest stosunkowo czysta, ponieważ zminimalizowane zostaje pylenie, związane ze szlifowaniem gładzi, a postęp prac – w porównaniu ze stosowaniem technologii mokrych – ShutterstockWykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą płyt gipsowo-kartonowych ma coraz więcej zwolenników. Co prawda, daleko nam jeszcze do krajów zachodnich, gdzie zużycie tego materiału jest kilkakrotnie większe, ale płyty g-k to już normalna budowlana praktyka, a nie nowinka nanoszenia placków gipsowych na płytę g-k w przypadku równej ściany. Rys. ATLASSposób rozmieszczenia gipsowych marek kontrolnych w wypadku, gdy ściana ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb. Rys. ATLASPłyty można mocować na dwa sposoby: można je przykleić do ściany za pomocą gipsowej zaprawy klejowej lub osadzić na stalowym lub drewnianym ruszcie, przytwierdzonym wcześniej do podłoża. Pierwsza metoda stosowana jest częściej, chociaż – w zależności od jakości ściany, na której chcemy zastosować suchy tynk – należy wybrać właściwą metodę przyklejania: mocowanie na plackach gipsowych, klejenie płyt na styk do podłoża oraz mocowanie płyt na pasach też pamiętać, że nie przykleja się płyt do sufitów. Tu zamiast kleju stosuje się ścianki z cegieł, wykończonej płytami g-k – przyklejanie za pomocą placków gipsowych. Rys. ATLASPrzygotowanie podłożaPrzed przystąpieniem do przyklejania płyt gipsowo-kartonowych należy zwrócić uwagę na kilka elementów, które wpłyną zasadniczo na efekt końcowy pracy. Podłoże powinno być mocne, suche i stabilne oraz niezmarznięte. Resztki starych farb, zapraw, kurzu, brudu, i tłuszczów należy usunąć. Słabo związane fragmenty trzeba uprzednio skuć, zaś części luźne usunąć przy pomocy szpachelki. Wszystkie elementy stalowe, mogące stykać się z klejem, powinny być zabezpieczone antykorozyjnie. Gładką powierzchnię betonową należy pomalować podkładową masą tynkarską Atlas Cerplast w celu jej wzmocnienia, a podłoża chłonne zagruntować emulsją Atlas Uni-Grunt. Przed położeniem płyt wykonać należy posadzki i instalacje podtynkowe, pamiętając by puszki rozdzielcze czy gniazda elektryczne wystawały od ściany. Wszystkie prace należy wykonywać w temperaturze powietrza nie niższej niż 5oC i wilgotności względnej w granicach od 60 do 80%. W przypadku okładania płytami ścian i sufitów, najpierw montujemy płyty na ścianach. Gipsowe plackiPłyty gipsowo-kartonowe powinny być takiej długości, jaka jest wysokość ściany, do której chcemy je montować. Grubość płyt do wyboru: 9,5 mm lub 12,5 mm. Płytę przycinamy do wysokości ściany minus 15 mm. Rozrabiamy klej gipsowy Gipsar Mocar T poprzez stopniowe dosypywanie materiału do naczynia z wodą (zgodnie z proporcjami, podanymi na opakowaniu) i mieszamy wiertarką wolnoobrotową do uzyskania jednolitej masy bez grudek. Należy przygotować taką ilość kleju, by móc ją wykorzystać w ciągu 30 minut. Klej nanosimy na spodnią stronę płyty w postaci placków w rozstawie 30-40 cm (w pionie i w poziomie) o średnicy ok. 10 cm oraz grubości od 1,5 do 2 cm. Placki przy krawędziach płyty należy układać gęściej i powinny być one trochę węższe. W bezpośrednim sąsiedztwie otworów okiennych, umywalek, konsoli lub kominów zaprawę nanosi się w sposób ciągły. Przyklejenie i korygowanie ułożenia montowanych elementów powinno nastąpić nie później niż po 10-15 minutach od momentu nałożenia kleju (w zależności od temperatury i chłonności podłoża). Pod dolną krawędź płyty gipsowo-kartonowej należy podłożyć kawałki płyt tak, aby szczelina dolna miała ok. 10 mm, a górna 5 mm. Ułatwia to wietrzenie pustki powietrznej oraz skraca czas wiązania zaprawy. Obłożone zaprawą płyty g-k przykłada się do ściany i lekko uderzając w łatę gumowym młotkiem, wyrównuje się je w kierunku pionowym i poziomym. W pomieszczeniach, w których manewrowanie płytą jest utrudnione (wąskie korytarze itp.) często stosuje się metodę nakładania placków na ShutterstockRówne licoJeśli ściana, przeznaczona do obłożenia, ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb należy je zniwelować przed montażem płyt. Do niwelacji wykorzystujemy gipsowe marki kontrolne, które wykonujemy w rozstawach, wynikających z szerokości zastosowanych płyt. Średnica marek powinna wynosić 10 do 15 cm (patrz rysunek). Do montażu ściany możemy przystąpić po związaniu marek gipsowych i ponownym sprawdzeniu lica ściany. W przypadku ścian równych, starannie wymurowanych, o odchyłce do ok. 3 mm/mb można zastosować metodę klejenia płyt na cienkiej warstwie kleju gipsowego. Na ułożoną licem do podłogi płytę nakłada się stosunkowo cienką warstwę klejącą za pomocą szerokiej pacy z zębami (o grubości zębów 8 mm). Klej należy rozprowadzać wzdłuż płyt, a jego konsystencja powinna być na tyle rzadka, aby umożliwić jego równomierne rozprowadzenie w momencie dociskania płyt do pasach Metodę tę stosujemy, gdy mamy do czynienia z bardzo nierównym podłożem. Wstępne wyrównanie powierzchni przeprowadzamy poprzez naklejenie pasów gipsowo-kartonowych. Pasy o szerokości 10 cm klejone są w rozstawie co 60 cm. Poziome pasy montuje się przy suficie i przy podłodze. Po związaniu kleju gipsowego, mocującego pasy płyt gipsowo-kartonowych do podłoża, kleimy płyty tak jak opisano RADZIDariusz Grygiel, GRUPA ATLASSzare czy zielone?Zwykłe, szare płyty gipsowo-kartonowe można stosować w pomieszczeniach o wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%, nie nadają się one zatem do kuchni, czy łazienek. Tam należy zastosować płyty o zwiększonej odporności na wodę, zaimpregnowane środkiem hydrofobowym. Są one zielone, bądź mają oznaczenia w kolorze zielonym. Można je stosować w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności powietrza (do 10 godzin) nieprzekraczającej 85%.Etapy wykańczania połączeń płyt gipsowo-kartonowych:Wciskanie masy. Masę GIPSAR MAX należy wciskać pacą poprzecznie do krawędzi płyt, tak aby szczelnie wypełniła spoinę. Następnie rozprowadza się ją szeroką szpachelką na całej długości łączenia. Fot. ATLASWtapianie taśmy. W świeżo nałożonej masie GIPSAR MAX zatapiamy taśmę zbrojącą, która ograniczy możliwość pękania połączenia płyt g-k. Fot. ATLASSzpachlowanie. Połączenie szpachlujemy, dociskając mocno pacę do podłoża, by na powierzchni płyt – poza miejscem na spoinę – pozostało jak najmniej masy szpachlowej. Fot. ATLAS Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy

Klejenie plyt gipsowych na sciane Płyty gipsowe to alternatywa dla tynku, można je szybko przykleić, tworzą. Film instruktażowy pokazujący przyklejanie płyt gipsowo-kartonowych przy użyciu kleju gipsowego Atlas. Pionowanie płyt gipsowych od momentu ich przyklejenia na ścianie powinno być wykonane w czasie ok. Po tym okresie klej gipsowy zaczyna wiązać i . Zasady klejenia płyt kartonowych do ścian. Pamiętaj, że na ścianie do której będziesz kleił płyty gk nie powinno być starych tynków, farby ani kurzu. Przygotowanie płyt gipsowo-kartonowych należy rozpocząć od docięcia ich do wysokości ściany pomniejszonej o mm – dla zachowania odpowiednich . Witam Dzisiaj zabrałem się sam za klejenie płyt na ściane. Co najmniej godzine ustawiałem jedną płytę. Klejenie płyt GK do gazobetonu - Zrób to samLiczba postów: 7Mar 2006Tynki gipsowe czy płyta GK? Liczba postów: 20Lis 2002Więcej wyników z forum. Klejenie płyt gipsowo-kartonowych do ścianyzbudujmydom. KopiaPodobnesty 20- Płyty gipsowo-kartonowe mogą być wykorzystane do tzw. Mocowanie do ściany za pomocą kleju gipsowego to najczęściej wybierany sposób układania płyt gipsowo-kartonowych. Czym przyklejać płyty gipsowo-kartonowe? Jak przygotować ściany pod okładzinę z płyt? Popularne posty z tego bloga Opinia ze stażu wzór Opinia jest dokumentem, w którym wymieniamy czynności wykonane przez osobę odbywającą staż -wystawia ją . Treść do pobrania w załączniku poniżej. Opinia o pracowniku - zobacz jak napisać opinię o pracowniku, z jakich elementów się składa, zapoznaj się ze wzorem i przykładem opinii o pracowniku. I raczej do każdego stażu można to przypisać! Jak napisać opinie dla własnego pracodawcy w odbywaniu stażu. Dokumenty kadroweLiczba postów: 20Gru 2009Opinia dla stażystki - Różne tematyLiczba postów: Gru 2007Więcej wyników z forum. KopiaPodobneOPINIA PRACODAWCY Z PRZEBIEGU STAŻU. OPINIA PRACODAWCY o odbytym stażu przez osobę bezrobotną. STAŻ - oznacza nabywanie umiejętności praktycznych do samodzielnego wykonywania. Bezrobotny skierowany do odbycia stażu sporządza sprawozdanie z przebiegu. Wzór opinii po zakończeniu stażu, 2013-10-1 84. OPINIA PO ZAKOŃCZENIU STAŻU ……………………………………. Zwykle mamy do czynienia ze stażem organizowanym przez Urząd Pracy, stąd opinia jest konieczną d Swędząca wysypka na ciele u doroslych Swędząca wysypka na skórze pojawia się tylko w typowych chorobach. Choroba zwykle pojawiaj się u osób dorosłych, często towarzyszy . Wysypka u dziecka – przyczyny wysypki, objawy, leczenie. Na ciele pojawiają się czerwonawe lub wyraźnie różowe swędzące plamy. Skóra swędzi tam, gdzie pojawia się wysypka w postaci czerwonych plam i grudek. Ospa wietrzna u dorosłych daje podobne objawy jak u dzieci, ale jej przebieg jest z reguły dużo cięższy. Wysypka może występować na całym ciele, a także w jamie ustnej. Wysypka jest swędząca, co też prowadzi do drapania i nadkażania skóry, a wtedy mogą . Przyjrzyj się uważnie wysypce i sprawdź, czego może być objawem. Wysypki mogą spowodować zmianę koloru skóry, swędzenie,. Od jakiegoś miesiąca mam dziwną swędzącą. Mar 2013Pojedyncze swędzące krostki na całym ciele. Paź 2011Wysypka swędzenia nogi dekold szyja alergia. Pokrzywka; pokrzywka, uczulenie, wysypkazdrowie. KopiaPodobnemaj 20- Objawy pokrzywki są charakterystyczne: to bard Jaki zostawić otwór na drzwi 80 Drzwi mają wymiar cm w tzw świetle ościeżnicy czyli wewnątrz. Mam pytanie odnośnie szerokości i wysokości otworu na drzwi wewnętrzne. Szerokość otworu w murze to dla ,,60-71cm,dla ,. Ty Dagga Twój nowy avatarek najlepszy ze wszystkich jakie tu . Sty 2014Szerokość Drzwi Wejściowych - Stan surowy zamknięty - Forum. Jakie wymiary powinien miec otwór na drzwi 80-tki? Forum › Dom › Budowa i remontPodobnewrz 20- Liczba postów: - ‎Liczba autorów: 4Jak w tytule - ile powinno być miejsca na wstawienie drzwi o szer. Mamy w mieszkaniu otwór po usuniętych . Orientacyjne wymiary otworów do montażu drzwi. JAKI OTWÓR POD DRZWI 80: najświeższe informacje, zdjęcia, video o JAKI. Przygotowanie otworów drzwiowych pod montaż ościeżnic regulowanych firmy. Wielkości wymaganych otworów pod ościeżnice firmy Porta. Szerokość otworów jaki mi zostawili murarze to 930-950mm. I tu zaczyna sie problem bo chce zamontować drzwi z ościeżnicą 80. Liczba postów: Lip 2013Jaki powinien być rozmiar drz

Zastosowanie płyty gipsowej stanowi świetny sposób na ciekawe wykończenie ściany. Jej montaż można przeprowadzić na dwa sposoby: poprzez przykręcenie do metalowego stelażu lub przyklejenie do podłoża. Zobaczmy, jak zrobić to, wykorzystując tę drugą metodę – poniżej instrukcja krok po kroku! Sposoby klejenia płyt g-k – jakie mamy możliwości? Chcąc przykleić płytę gipsowo-kartonową do podłoża, możemy skorzystać z jednej z trzech metod: - mocowanie na plackach gipsowych – masę nakładamy na płytę w formie placków o ok. 10-centymetrowej średnicy. Kleksy z kleju znajdujące się przy krawędziach warto rozmazać tak, by tworzyły linię; - mocowanie na pasach gipsowo-kartonowych – metoda stosowana wtedy, gdy podłoże jest nierówne (różnica wynosi tutaj około 30 cm). W tej sytuacji montaż zaczynamy od przyklejenia na podłoże pasków z płyty gipsowo-kartonowej – powinny mieć szerokość równą 10 cm i być ułożone co ok. 60 cm. Dalsze etapy pracy wyglądają tak jak przy klejeniu metodą na placki gipsowe; Uwaga! Płyt gipsowych nie należy przyklejać w sytuacji, gdy ściany są wyjątkowo nierówne i posiadają duże uskoki. W tej sytuacji znacznie lepiej sprawdzi się montaż na specjalnych, metalowych stelażach, do których przykręca się poszczególne elementy. - klejenie płyt na styk do podłoża – jeśli powierzchnia jest równa, możemy montować płyty, nakładając na nie cienką warstwę kleju, a następnie dociskając je do podłoża. Powierzchnię kleju po aplikacji należy wyrównać pacą z szerokimi zębami. Montaż płyty gipsowo-kartonowej w 7 krokach 1. Dokonujemy pomiarów – dokładnie zmierzmy płyty, które zamierzamy przykleić, przytnijmy je tak, by pasowały do ściany, a na podłożu zaznaczmy miejsca łączenia poszczególnych płyt. 2. Przygotowujemy podłoże – zerwijmy ze ściany stare płytki, oczyśćmy ją z wszelkich zabrudzeń, a na koniec starannie zagruntujmy. 3. Rozrabiamy klej – jeśli grunt już wysechł, możemy przystąpić do wymieszania kleju gipsowego. O tym, jak to prawidłowo zrobić, przeczytamy w tym artykule. 4. Aplikujemy klej – nakładajmy go bezpośrednio na ścianę, starając się, by równomiernie go rozłożyć na całej powierzchni. 5. Przykładamy płyty g-k – na podłodze stawiamy kliny, kładziemy na nich płytę gipsowo-kartonową i stopniowo przykładamy ją do podłoża z klejem – zaczynając od krawędzi. 6. Sprawdzamy poziom – sięgamy po poziomicę i sprawdzamy, czy płyta została ułożona równo. Jeśli nie, dobijamy ją łatą do właściwego poziomu. 7. Wykonujemy szczelinowanie – na koniec wypełniamy klejem szczeliny pomiędzy poszczególnymi płytami tak, by zyskać jednolitą powierzchnię. O czym jeszcze pamiętać podczas klejenia płyt g-k? Zabudowa z płyt gipsowo-kartonowych nie powinna być stosowana w pomieszczeniach narażonych na duży poziom wilgoci. Wszystko ze względu na to, że spoina może nią nasiąknąć, a w efekcie zacząć się odspajać. Jeśli już musimy zastosować suchy tynk w łazience, pralni czy innym pomieszczeniu tego typu, sięgnijmy po tzw. zieloną płytę g-k, która odznacza się zwiększoną odpornością na działanie wilgoci. Zadbajmy też koniecznie o właściwe warunki otoczenia w czasie klejenia płyt gipsowych. Temperatura powinna być nie mniejsza niż 10°C. Należy też unikać nagłych wahań temperatury, które mogłyby zakłócić proces wiązania masy klejowej.

Genialne w swojej prostocie - to określenie dobrze pasuje do płyt gipsowo-kartonowych. Sprasowany gips umieszczony jest pomiędzy dwiema warstwami papieru, dzięki czemu materiał jest lekki i łatwy w montażu, ale też na tyle wytrzymały, że można z niego wznosić - przy zastosowaniu stalowego albo drewnianego stelaża - nawet ściany. Płyty są odporne na ogień - niektóre odmiany stanowią dla niego barierę nawet przez 2 godziny. Ich powierzchnia jest bardzo gładka, co pozwala wykorzystywać je do wykańczania przegród. Stanowią dobry podkład farb, tapet czy płytek ceramicznych. Nie trzeba na nie nanosić tynku ani gładzi - uniknięcie robót mokrych umożliwia wyraźne przyspieszenie prac budowlano-remontowych, a plac budowy jest dużo czystszy. Ponadto gips jest naturalnym regulatorem wilgotności powietrza, dzięki czemu w wykończonych nim wnętrzach jest ona optymalna. Trzeba jednak pamiętać, że nadmierne zawilgocenie materiału skutkuje znacznym obniżeniem jego wytrzymałości mechanicznej. Inną wadą jest to, że na typowym jednowarstwowym poszyciu z płyt g-k nie da się zawiesić cięższych szafek czy sprzętów. Rodzaje płyt g-k Typowe płyty g-k mają grubość 12,5 mm i szerokość 1200 mm, a ich długość wynosi 2000-3000 mm. Produkowane są w następujących odmianach: A - standardowa płyta gipsowo-kartonowa; H - płyta g-k o zmniejszonym stopniu wchłaniania wody (H1 ma nasiąkliwość ≤ 5%; H2 nasiąkliwość ≤ 10%; H3 - nasiąkliwość ≤ 25%); wyroby te, zazwyczaj w kolorze zielonym, przeznaczone są do pomieszczeń mokrych, takich jak łazienka, pralnia czy kuchnia; F - o zwiększonej spójności rdzenia przy działaniu wysokiej temperatury, wzmocniona włóknem szklanym; E - do zastosowania jako usztywnienie w ścianach zewnętrznych w technologii szkieletowej; R - o zwiększonej wytrzymałości i odporności na niszczące obciążenia wzdłużne i poprzeczne; I - o zwiększonej twardości powierzchni. Spotykane są wciąż także stare określenia poszczególnych rodzajów płyt g-k: GKB - płyta standardowa; GKBI - o zwiększonej odporności na wodę, impregnowana; GKF - o zwiększonej odporności na ogień; GKFI - o zwiększonej odporności na ogień i wilgoć (płyta kompaktowa). Niektórzy producenci oferują też bardziej wyspecjalizowane karton-gipsy, np. ciepłochronne (polecane do zabudowy poddaszy) czy akustyczne (skuteczniej ograniczające przenikanie dźwięków). Suchy tynk - zastosowanie To jeden z najpopularniejszych sposobów na wykończenie ścian wewnętrznych. Płyty g-k świetnie sprawdzają się zarówno na etapie budowy, jak i podczas remontu domu. Pozwalają zyskać idealnie gładkie ściany, a także przestrzeń, w której można ukryć instalację elektryczną albo cienkie rury. Płyty mocuje się na dwa sposoby. Jeżeli mur jest równy, przytwierdza się je do ścian bezpośrednio na klej gipsowy. Przed montażem trzeba oczyścić powierzchnię, wszystkie elementy stalowe stykające się z klejem zabezpieczyć antykorozyjnie, a chłonne podłoże pomalować emulsją gruntującą. Płyty mocuje się na klej o grubości 1,5-2 cm, nakładany punktowo w postaci placków o średnicy ok. 10 cm, w rozstawie 30-40 cm w pionie i poziomie. Przyklejanie i korygowanie ułożenia płyt powinno nastąpić nie później, niż po 15-20 minutach od sporządzenia masy klejowej. Uwaga! Płyty powinny być przycięte tak, aby pod sufitem została przestrzeń o szerokości ok. 1 cm. Płyta g-k jako suchy tynk. Gdy podłoże wymaga korekty, wykorzystuje się dodatkowe pasy korygujące albo stelaż z systemowych profili stalowych. Pasy kierunkowe tworzy się z pasków płyty o szerokości ok. 8 cm; należy je przykleić co 60 cm (połowa szerokości typowej płyty). Klej nanosi się na pasy pacą zębatą, dzięki czemu na całej powierzchni mocowania jego grubość jest podobna. W obu wariantach trzeba wykończyć styki płyt. W tych miejscach przykleja się taśmę z włókna szklanego lub perforowaną taśmę papierową, a na nią 2 bądź 3 warstwy szpachli gipsowej. Po przeszlifowaniu uzyskujemy idealnie gładką powierzchnię do wykończenia farbą lub tapetą. Narożniki zewnętrzne ścian z płyt g-k wzmacnia się profilami narożnikowymi, a wewnętrzne - specjalnymi taśmami zbrojącymi. Płyty należy docinać ostrym nożem, przy poziomnicy albo łacie, po stronie licowej. Następnie element przełamuje się i przecina papier z drugiej strony. Mamy też możliwość wycinania łuków i linii łamanych. Aby je uzyskać, płyty docina się wyrzynarką elektryczną albo piłą ręczną. Otwory pod gniazda elektryczne wycina się z kolei otwornicą do drewna. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej Ściany działowe z płyt g-k Tego typu przegrody, wykonane z użyciem płyt g-k, to obecnie jeden z najbardziej rozpowszechnionych sposobów dzielenia wnętrz. Ściany zwane szkieletowymi są lekkie - masa przy jednowarstwowym opłytowaniu nie przekracza 30 kg/m². To ponad 6 razy mniej od muru z pełnej cegły. Inną zaletą tej technologii jest możliwość wykończenia przegrody praktycznie od razu po wzniesieniu. Konstrukcję ścian szkieletowych wykonuje się z profili stalowych o różnej szerokości (najczęściej 50, 75 lub 100 mm) albo tworzy się szkielet drewniany. Elementy te mocuje się do podłogi i sufitu, a przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia wełną mineralną. Płyty g-k stanowią osłonę tej konstrukcji. W salonie i sypialniach wykorzystuje się produkty białe, a w pomieszczeniach mokrych - zielone, które mają większą odporność na wilgoć. W razie potrzeby można zastosować płyty o tzw. kwalifikowanej odporności ogniowej albo wyroby o zwiększonej odporności ogniowej i równocześnie bardziej odporne na wilgoć. Montaż zaczyna się od wyznaczenia przebiegu ściany i przyklejenia do profili podłogowych, ściennych i sufitowych izolacyjnej taśmy akustycznej, której zadaniem jest tłumienie dźwięków i drgań. Profile mocuje się do przegród za pomocą kołków montażowych, w odstępie nie większym niż 1 m. Następnie, co 60 cm, ustawia się profile słupkowe. Kolejnym krokiem jest przymocowanie do nich po jednej stronie płyt g-k za pomocą wkrętów. Przestrzeń między profilami wypełnia się wełną mineralną, pełniącą funkcję izolacji akustycznej. Następnie mocuje się płyty od drugiej strony przegrody. Ostatnim krokiem jest wypełnienie łączeń płyt masą szpachlową, zatopienie w niej taśmy zbrojącej z włókna szklanego i wygładzenie styków papierem ściernym. Na stykach płyt g-k przykleja się perforowaną taśmę papierową albo z włókna szklanego, a na nią kładzie 2 lub 3 warstwy szpachli gipsowej. (fot. Cekol) Miejsca łączeń płyt g-k w systemie lekkiej zabudowy powinny się odpowiednio mijać. Uwaga! Jeżeli na ścianach będziemy chcieli wieszać przedmioty o wadze większej niż 30 kg, płyty należy wzmocnić, np. poprzez umieszczenie deski pomiędzy słupkami konstrukcyjnymi na wysokości mocowania planowanych szafek lub innych sprzętów. Jedną z wad ścian szkieletowych jest nie najlepsza izolacyjność akustyczna. Rozwiązaniem jest użycie szerszych profili szkieletu, wełny mineralnej odpowiedniej grubości oraz podwójnego poszycia z płyt g-k. Do tego celu najlepiej wykorzystać produkty odmiany akustycznej. Innym sposobem jest wykonanie podwójnego opłytowania oraz dwóch stelaży rozdzielonych dodatkową warstwą wełny mineralnej o grubości np. 4 cm. Taka przegroda będzie miała izolacyjność akustyczną nawet lepszą niż ściana murowana o tej samej szerokości. Zamiast płyt g-k, albo jednej ich warstwy, możemy użyć też płyt drewnopochodnych (wiórowych, OSB, mfp). Wówczas bez problemu powiesimy na ścianie cięższe meble i sprzęty. Ściana działowa z jednowarstwowym poszyciem z płyt g-k. Ścianka szkieletowa o polepszonych właściwościach akustycznych. Montaż instalacji w przegrodach o konstrukcji szkieletowej. Sufity i poddasza z zastosowaniem płyt g-k Płyty g-k stosuje się nie tylko na ścianach, ale również na sufitach. Tzw. podwieszany sufit to świetny sposób, aby zamontować dekoracyjne oświetlenie, a pod stropem ukryć różne instalacje. W tym przypadku konstrukcję stanowią wieszaki i profile przyścienne UD, które po podklejeniu taśmą mocuje się za pomocą kołków. Są dwa typy wieszaków. Jeżeli sufit podwieszany jest blisko stropu (do 12 cm), stosuje się łączniki do mocowania bezpośredniego, np. wieszaki ES. W innym przypadku wykorzystuje się wieszaki kotwowe, dobrane w zależności od materiału, z jakiego wykonany jest strop. Z kolei rozstaw wieszaków uzależniony jest ciężaru zabudowy. Jeśli ten nie przekracza 15 kg/m², umieszcza się je co 1 m. Kiedy sufit jest cięższy, wieszaki mocuje się gęściej. Do tych elementów przytwierdza się profile główne CD, a do nich, prostopadle poniżej, co 40-50 cm profile nośne. Do łączenia obu wykorzystuje się łączniki krzyżowe. Do takiej dwupoziomowej konstrukcji mocuje się za pomocą wkrętów płyty g-k. Odstępy pomiędzy łącznikami nie powinny przekraczać 15 cm. Sposób wykończenia styków płyt jest taki sam, jak na ścianach. Dwupoziomowa konstrukcja sufitu podwieszanego krzyżowego. Inny, rzadziej stosowany wariant, to ruszt jednopoziomowy. Do wykonania takiej konstrukcji krzyżowej potrzeba mniej materiału, lecz jest ona mniej sztywna. Najprostsza opcja to ruszt jednokierunkowy, ale wykonuje się go głównie w pomieszczeniach o rozstawie ścian nie większym niż 4 m. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Karton-gipsy wykorzystuje się również do wykańczania skosów na poddaszach. Mocuje się je do przytwierdzonego do krokwi rusztu tak, jak w przypadku ścianek działowych. W tym miejscu domu, pomiędzy ociepleniem a płytami niezbędna jest jednak folia paroszczelna. Element ten zapobiega kondensacji pary wodnej w warstwie ocieplającej i chroni konstrukcję dachu przed zawilgoceniem.

Na polskim rynku wciąż można spotkać fachowców, którzy przyklejają płyty styropianowe jedynie na tzw. „placki”, zamiast na ramkę/obwódkę z dodatkowymi plackami wewnątrz płyty. Temat dotyczący wyższości placków nad ramką i odwrotnie jest często dyskutowany na forach internetowych z różnymi argumentami za obiema metodami. W przypadku zwolenników metody „na placki”, koronnym argumentem jest kwestia oddychania ściany oraz usuwania wilgoci z pomieszczenia. Należy przy tym zwrócić uwagę, że „oddychanie” ścian odpowiada jedynie za około 2% całkowitej wymiany wilgoci w budynkach, natomiast jej większość jest usuwana przez system wentylacji. Obserwacje z ostatnich lat wskazują, iż stosowanie metody "na placki" wynika niekiedy z niewiedzy, ale najczęściej prawdziwym, a zarazem nieoficjalnym powodem stosowania tej metody jest jej mniejsza pracochłonność oraz chęć oszczędzenia materiału przez niektóre firmy budowlane. Jeżeli uzgodniona wycena prac dociepleniowych obejmowała jedynie cenę za m2 elewacji, to niekiedy wizja zaoszczędzenia kilkuset kilogramów kleju jest zbyt kusząca dla niektórych wykonawców. W przypadku rozmowy z ekipą budowlaną, która upiera się przy montażu "na placki" wystarczy poprosić, aby pokazali na karcie technicznej stosowanego kleju jaki jest zalecany montaż, choć z drugiej strony, jeżeli ekipa upiera się na montaż "na placki" to warto byłoby się zastanowić czy aby na pewno mamy dobrego wykonawcę... Mocowanie płyt styropianowych na placki wprowadza pustą warstwę pomiędzy ścianę a styropian, która jest wypełniona powietrzem. Niektóre osoby twierdzą, że taka warstwa to dodatkowy izolator, jednakże byłoby to prawdą jedynie dla nieruchomej warstwy powietrza. W praktyce taka sytuacja nie ma miejsca, gdyż zawsze znajdą się nieszczelności, przez które będzie napływać świeże powietrze, a dodatkowo ze względu na grubość samej warstwy powietrza (często ok 2 cm) i jej dużą powierzchnię, w szczelinie tej występuje konwekcyjny ruch powietrza unoszący ogrzane powietrze do góry. Wynikiem takiego ruchu powietrza jest wyziębianie ścian oraz straty ciepła widoczne jako ciepłe obszary w rejonie podbitki, gdzie uchodzi rozgrzane powietrze. Straty ciepła związane z unoszeniem ciepłego powietrza w rejon podbitki widziane okiem kamery termowizyjnej. Dodatkowo, zimne powietrze, które przedostaje się pomiędzy ścianę i warstwę izolacji powoduje przesunięcie ku wnętrzu przegrody strefy niskich temperatur, co z kolei może doprowadzać do wykraplania się pary wodnej przenikającej z wnętrza pomieszczeń. Tak więc to, co miało stanowić „lekarstwo na wilgoć” w opinii osób optujących za klejeniem na placki, w rzeczywistości może przyczynić się do występowania podwyższonego poziomu wilgoci w ścianie. Można sobie wyobrazić sytuację ( niestety często spotykane) , w której właściciel takiego domu , będzie starał się „zaoszczędzić” na wentylacji pomieszczeń poprzez zatykanie kratek wentylacyjnych, aby "skompensować" straty ciepła na elewacji. W ten oto sposób otrzymujemy przepis na rozwój korozji biologicznej, gdyż podwyższony poziom wilgotności powietrza w budynku bardzo szybko przełoży się na wzrost wartości temeperatury punktu rosy i doprowadzi do kondensacji pary wodnej na wychłodzonych fragmentach ścian. Wprowadzanie pustej przestrzeni pomiędzy ścianę i warstwę izolacyjną dodatkowo negatywnie wpływa na izolacyjność ogniową ścian, umożliwiając przedostawanie się gazów, dymu i gorącego powietrza/ognia pomiędzy kondygnacjami. Wydaje się sensowne, żeby tak projektować przegrody, aby izolacja, jak nazwa wskazuje, odpowiadała za ich izolowanie, natomiast kwestia „oddychania” powinna być rozwiązana przez sprawną wentylację. Jeśli oddychające ściany mają być lekarstwem na brak wentylacji pomieszczeń, to lepiej pomyśleć jak poprawić wentylację, co z pewnością wpłynie pozytywnie na komfort i zdrowie mieszkańców. W licznych budynkach, gdzie stwierdzono występowanie ruchu powietrza za elewacją, zimne powietrze najczęściej wnikało przez szczeliny na poziomie listwy startowej elewacji. Miejsce to ze względu na bliskość masywnych materiałów o małym oporze cieplnym (ściany fundamentowe, "chudy beton", wylewka) jest szczególnie podatne na wychłodzenie i często ulega silnemu zawilgoceniu w wyniku kondensacji pary wodnej. Nawet po doraźnym uszczelnieniu występujących szczelin u spodu elewacji, klient zostaje z problemem zawilgoconych ścian wymagających późniejszego osuszania. Wielokrotnie klienci zamawiając usługę lokalizacji wycieku byli przekonani, że zawilgocenie przyziemia zewnętrznych ścian wynikało z występującej awarii instalacji, a w rzeczywistości ich problem wynikał z niewystarczających parametrów izolacyjnych przegrody. W takim przypadku bezcenne jest zbadanie przegrody kamera termowizyjną, która pozwala bardzo szybko zdiagnozowac źródło problemu.

Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 1. Kiedy warto ułożyć płyty g-k? Przy remoncie starych zniszczonych ścian może okazać się konieczne całkowite usunięcie słabego tynku i nałożenie nowej warstwy. Często dodatkowym kłopotem jest krzywy mur, który "nie trzyma pionu", a jego nierówna powierzchnia utrudnia naniesienie tynku. Także wtedy, gdy ściana jest w miarę równa, ale pokryta wieloma warstwami farby do zdjęcia, doprowadzenie jej do pożądanego standardu wymagać będzie przeprowadzenia uciążliwych prac. W praktyce, po nałożeniu nowego tynku, pomieszczenie nadaje się do zamieszkania dopiero po kilku, nawet kilkunastu tygodniach potrzebnych do wyschnięcia i utwardzenia się ścian. Do remontu, który obejmuje skuwanie tynku i nakładanie go na nowo, musimy się też odpowiednio przygotować - zabezpieczyć pozostałe pomieszczenia przed zapyleniem, zorganizować wywóz znacznej ilości gruzu oraz "wyprowadzić" z domu wilgoć, która pojawi się z nowym tynkiem. Niedogodności tych można uniknąć, decydując się na wyremontowanie ścian za pomocą płyt gipsowo-kartonowych mocowanych na klej. Technologia ta ogranicza do minimum ingerencję w stare pokrycie, nie powoduje zawilgocenia pomieszczeń, zapewnia dużą gładkość i równość powierzchni, a odnowione w ten sposób ściany można niemal natychmiast ostatecznie wykończyć - pomalować, wytapetować. Także pod względem wydatków takie rozwiązanie będzie korzystniejsze, przede wszystkim dużo mniejsze okażą się koszty robocizny. Korzystanie ze szlifierki Festool DSC AGC 18 Szlifierka Festool DSC AGC 18 to poręczna i stosunkowo lekka szlifierka akumulatorowa o maksymalnej średnicy tarczy 125 mm. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 2. Materiały Podstawowym materiałem do pokrycia remontowanych ścian będą płyty g-k o długości dostosowanej do wysokości pomieszczeń - standardowo mają one 2,60 lub 3,0 m długości i 1,2 m szerokość. Czasem ze względu na trudności z transportem i wniesieniem kupujemy płyty mniejsze, lecz wymaga to odpowiedniej korekty mocowania i dodatkowej pracy przy spoinowaniu. Do układania w pomieszczeniach suchych (pokoje, korytarze) potrzebujemy płyt zwykłych, ale do miejsc, gdzie okresowo występuje podwyższona wilgotność - impregnowanych z zieloną barwą kartonu. Liczbę płyt obliczymy, dzieląc obwód ścian pomieszczenia - pomniejszony o szerokość okien i drzwi - przez 1,2 m, a wynik zaokrąglamy do liczby całkowitej. Do tego dodajemy powierzchnie o niepełnej wysokości (nadproża, ościeża okienne), orientacyjnie przeliczając je na pokrycie pełnymi płytami. Drugi poważny zakup to klej gipsowy. Jego ilość można oszacować, przyjmując, że do przyklejenie 3 płyt potrzebne będzie 25 kg kleju. Poza tym niezbędne będą - gipsowa masa szpachlowa i gładź, taśmy do zbrojenia styków płyt i wzmacniania narożników wewnętrznych, aluminiowe profile krawędziowe do zabezpieczania narożników zewnętrznych. Przyda się też masa akrylowa, preparat gruntujący i kołki rozprężne. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 3. Narzędzia Niezbędnym narzędziem do przygotowania kleju będzie wiertarka z mieszadłem oraz duży, łatwy do mycia pojemnik. Do nakładania i wyrównania kleju konieczne będą szpachle o różnej szerokości, kielnia i paca zębata. Do cięcia płyt potrzebny będzie nożyk z wysuwanym ostrzem, do wycięć - piłka o drobnym uzębieniu. Długa, przynajmniej 2-metrowa poziomnica i sztywna łata posłużą do ustawiania i przyklejania płyt, a gumowy młotek do korekty mocowania. Przydadzą się też gładkie deski, które wykorzystamy jako usztywnienie podnoszonej płyty czy pasa wyrównującego. Jeśli będziemy wiercili otwory do wypełnienia klejem, do mocnej wiertarki potrzebne będzie wiertło koronowe Ø 50-60 mm oraz odkurzacz do odsysania pyłu. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 4. Sprawdzamy równość ścian Metoda przygotowania podłoża i późniejszego przyklejania płyt gipsowo-kartonowych zależeć będzie od oceny stanu powierzchni ściany. Przyczepność starego pokrycia łatwo zbadamy, przyklejając kawałek płyty klejem gipsowym. Po 3-4 dniach, przy próbie odrywania, spoina powinna stawiać duży opór i nie może odpaść przy słabym pociągnięciu. Przy ocenie równości, większe odkształcenia dostrzeżemy gołym okiem, lecz odchylenie od pionu czy delikatne wyoblenie ściany można sprawdzić tylko poziomnicą i sznurkiem, zwłaszcza gdy oceniamy dużą powierzchnię. Do wstępnych pomiarów wykorzystamy długą, przynajmniej 2-metrową poziomnicę z libellą do oceniania pionowości lub krótszą, ale używaną razem z długą aluminiową łatą lub w ostateczności z równo ostruganą deską. Poziomnicę przykładamy pionowo w odstępach co ok. 0,5 m i sprawdzamy, jak duże są odchylenia od pionu. W przypadku trafienia na garb w pokryciu ściany (poziomnica "buja się" na nim), mierzymy średnie odchylenie od pionu, czyli odległość między pionowo ustawioną poziomnicą a największym odstępem od powierzchni ściany. Na wąskich ścianach w podobny sposób możemy skontrolować równość powierzchni w poziomie - łatę przykładamy na różnych wysokościach i pod różnymi kątami. Na dużych powierzchniach konieczne będzie użycie sznura rozciągniętego u góry i u dołu ściany. W tym celu w pobliżu narożników osadzamy kołki rozporowe z dość długimi wkrętami, które wkręcamy na taką głębokość, aby łebki wyznaczały pion na końcach ściany. Owinięty na nich i napięty sznurek powinien niemal dotykać największej wypukłości - odległość od sznura biegnącego nad wgłębieniem wskaże wielkość nierówności podłoża. Dodatkowo sprawdźmy ścianę po rozciągnięciu sznura po jej przekątnych (na krzyż). Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Korzystanie z separatora Festool CT CT-VA-20 Separator przeznaczony do współpracy z odkurzaczami Festool CT (CT 26/36/48). Urządzenie nadaje się nawet do pracy w miejscach o bardzo dużym zapyleniu. Separator CT CT-VA-20 służy do odsysania wszelkiego rodzaju pyłów, wiórów, a nawet drobnego gruzu powstających przy szlifowaniu, cięciu czy bruzdowaniu. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 5. Przyklejamy pasy wyrównujące Jeśli odchylenia od płaszczyzny przekraczają 2 cm (wgłębienia, odchylenie od pionu), płyty g-k mocujemy nie bezpośrednio na placki kleju, ale najpierw wyrównujemy płaszczyznę ściany za pomocą pasków (o szerokości 6-8 cm), wyciętych z płyty g-k. Przyczepione co 60 cm utworzą bazę do wierzchniej warstwy pokrycia. Ich przytwierdzanie rozpoczynamy od osadzenia kołków na końcach ściany (można wykorzystać te służące do sprawdzenia równości ściany) i rozpięcia sznura w odległości 10-20 cm od sufitu. Wyznaczy on linię bazową wszystkich pasów, które ustawimy kolejno do pionu, posługując się długą poziomnicą. W miejscach, gdzie występują znaczne odchylenia od pionu przy podłodze czy suficie lub duże wgłębienia, wstępnie przyklejamy krótkie paski płyty, co ograniczy zużycie kleju i ułatwi równe ustawienie pasów, do których klejone będzie poszycie. Klejenie pasów wyrównujących zaczynamy od nałożenia na nich placków zaprawy w odstępach co 25-30 cm. Kleju nie może być zbyt dużo - nie więcej niż 1,5 cm grubości, bo przy podnoszeniu pas może się złamać. Wygodnym sposobem na klejenie pasów będzie układanie ich na desce i razem z nią przykładanie do ściany. Górny koniec pasa wsuwamy pod sznur i długą poziomnicą bądź deską dociskamy go do ściany, kontrolując jednocześnie pionowe ustawienie. Paski będą dość wiotkie, zwłaszcza po nałożeniu kleju, dlatego nie można ich dociskać punktowo, np. ręką, gdyż się zdeformują. Prawidłowo przyczepiony pas nie może dotykać sznura (odstęp stały ok. 0,5 cm) i powinien tworzyć równą, pionową powierzchnię. Tak samo przyklejamy kolejne pasy w rozstawie osiowym (mierzonym od środka szerokości pasa) co 60 cm, a ostatni w narożniku kleimy z odstępem ok. 5 cm od końca ściany. Uzyskaną płaszczyznę bazową możemy sprawdzić sznurem rozciągniętym u dołu ściany - jego odstęp od każdego pasa ma być jednakowy z tolerancją do 2 mm. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 6. Płyty na słabym podłożu Podłoża, które nie gwarantują dostatecznej przyczepności kleju, np. lamperie czy stare płytki glazury lub tynk o bardzo niskiej wytrzymałości, można przygotować do ułożenia płyt g-k bez konieczności usunięcia całego starego pokrycia. Uprości to przeprowadzenie remontu i znacząco ograniczy uciążliwości związane z zapyleniem i wynoszeniem usuniętego tynku. W takich sytuacjach płyty możemy zamocować na gipsowych korkach w otworach wywierconych w starym pokryciu ściany. Otwory o średnicy 50-60 mm wywiercimy wiertłem koronowym - widiowym bądź diamentowym - na głębokość tynku. Rozmieszczamy je w pionowych rzędach co 60 cm i w odległości ok. 20 cm między nimi. Po usunięciu tynku z wywierconych otworów, odkurzamy je i dwukrotnie gruntujemy preparatem głęboko penetrującym. Kolejny krok to wypełnienie otworów klejem gipsowym z pewnym nadmiarem i przyklejenie wzdłuż pionowych rzędów pasków płyty g-k o szerokości ok. 6 cm. Paski dociskamy długą poziomnicą, sprawdzając jednocześnie pionowe ich ustawienie, a także to, czy tworzą równą płaszczyznę - przykładając poziomo łatę lub rozciągnięty sznur na różnych wysokościach. Jakie korzyści daje serwis elektronarzędzi Festool? Serwis Festool to nie tylko możliwość naprawy narzędzi w okresie gwarancji. To opieka serwisowa w całym okresie ich użytkowania oraz szybki dostęp do pomocy technicznej i porad. Najwięcej korzyści daje przy tym zarejestrowanie kupionych narzędzi Festool. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 7. Nakładamy klej na płyty Przed przyklejeniem płyty docinamy na wymiar, odpowiadający wysokości pomieszczenia pomniejszony o ok. 1,5 cm na utworzenie dylatacji między podłogą i sufitem. Płytę nacinamy z jednej strony nożykiem prowadzonym wzdłuż łaty, łamiemy ją w tej linii, następnie po jej zagięciu przecinamy karton z drugiej strony. W przypadku koniecznych wycięć, np. na rury czy parapet, płytę przecinamy piłką w dwóch miejscach na szerokość wycięcia, przecinamy nożykiem, wyłamujemy i tniemy karton po drugiej stronie. Do mocowania płyt wykorzystujemy klej gipsowy dostępny w postaci suchej, który trzeba rozrobić wodą. Należy go zawsze wsypywać do odmierzonej ilości chłodnej wody (a nie odwrotnie) i mieszać mieszadłem wolno obrotowym do uzyskania jednorodnej masy, potem ponownie wymieszać po kilku minutach. Klej zaczyna wiązać po 30-40 minutach i po tym czasie na nadaje się już do użycia. Przed ponownym przygotowaniem nowej porcji kleju naczynie trzeba umyć, gdyż pozostawione resztki przyspieszają wiązanie. Przycięte płyty zbieramy na podłodze w stos, w kolejności ich układania, spodnią stroną do góry. Klej nakładamy szpachelką lub małą kielnią w formie placków w odstępach co ok. 25 cm na całym obwodzie oraz w dwóch rzędach w środek elementu. Przeciętnie na płytę o standardowych wymiarach zużywa się 8-10 kg suchej masy kleju gipsowego. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 8. Nanosimy klej na pasy W przypadku mocowania płyt na pasach wyrównujących, klej nakładamy na nie pacą zębatą (wielkość zębów 6-8 mm). Jeśli przewidujemy powieszenie na płytach cięższego wyposażenia (np. szafek albo półek), w miejscu ich przytwierdzenia możemy przygotować wzmocnienia w postaci przyklejonego poziomo paska płyty o potrzebnej szerokości. Przy układaniu pokrycia też nanosimy tam warstwę kleju pacą zębatą. Osadzenie płyt na pasach wyrównujących może dość znacznie odsunąć płaszczyznę wyremontowanej ściany od puszek instalacyjnych gniazd i łączników elektrycznych. W efekcie nowego osprzętu nie da się zamocować, a i końcówki przewodów elektrycznych mogą okazać się za krótkie. Problem rozwiąże założenie nowych puszek instalacyjnych, co wiąże się z usunięciem starych lub osadzeniem ich w innym położeniu. Wykorzystując do remontu ścian płyty g-k, przy okazji możemy zmodyfikować instalację elektryczną. Bez problemu ukryjemy bowiem pod płytami nowe przewody elektryczne oraz łatwo osadzimy w innych miejscach gniazdka i łączniki. Oczywiście, wszelkie tego typu prace wymagają wyłączenia zasilania i zatrudnienia doświadczonego elektryka. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 9. Przyklejamy płyty Po naniesieniu kleju na płytę albo pasy wyrównujące, możemy przystąpić do przyklejania płyt. Najlepiej pracować z pomocnikiem, bo pełnowymiarową płytą dość trudno samemu manewrować i korygować prawidłowe ustawienie. W rejonie zamocowania, na podłodze, kładziemy kliny lub klocki, które pozwolą na pionowe ustawienie płyty i utworzą odstęp ok. 1 cm od podłoża. Stawiamy płytę na klockach dystansowych i wstępnie dociskamy do ściany. Przytrzymując ją, korygujemy - klinami bądź podkładkami - pionowe ustawienie jej brzegu, a następnie delikatnymi uderzeniami gumowego młotka w łatę (co najmniej 2,5 m długości) ostatecznie dobijamy płytę do podłoża. Łatę przykładamy pod różnymi kątami, kontrolując pionowe ustawienie płyt. Jeżeli kleimy element bezpośrednio na ścianie, to sprawdzamy, czy wolna krawędź płyty nie odstaje lub zbytnio nie przylega do podłoża. Zrobimy to przy pomocy łaty opartej poziomo na płycie i wysuniętej ok. 1 m poza jej brzeg. Zmierzona odległość na końcu łaty powinna odpowiadać odsunięciu krawędzi płyty od podłoża. Przydatny będzie też sznur rozciągnięty na wygodnej wysokości między końcami ściany, który zdejmujemy przed przyczepieniem kolejnej płyty i ponownie rozciągamy. Po ostatecznym ustawieniu elementu, usuwamy wyciśnięty wzdłuż krawędzi klej, który możemy wykorzystać do wypełnienia pustych miejsc na brzegach. Następne płyty przyklejamy w ten sam sposób, pozostawiając ok. 2 mm szczelinę na ich styku. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 10. Zbroimy i szpachlujemy styki płyt Przyklejone płyty wymagają zaszpachlowania łączeń, wykończenia naroży wewnętrznych i zewnętrznych i wypełnienia szczeliny pod sufitem. Prace zaczynamy od nałożenia szpachlowej masy gipsowej wzdłuż styku i wciśnięcia w nią siatki zbrojącej z włókna szklanego lub perforowanej taśmy papierowej. Używamy szpachelki o szerokości odpowiadającej rozstawieniu zaokrągleń krawędziowych płyt (ok. 8 cm) i ściągamy nią zaprawę, pozostawiając niewielkie zagłębienie względem płaszczyzny pokrycia. Po stwardnieniu masy szpachlowej, spoinę wykańczamy gładzią gipsową i szlifujemy papierem ściernym albo siatką o uziarnieniu 120-150. Zaszpachlowania wymagają też wszelkie uszkodzenia powierzchni płyt. Warstwa gładzi powinna być zeszlifowana na brzegach "do zera", aby na łączeniach płyt nie pozostał wyczuwalny próg. Pamiętajmy także o zabezpieczeniu odpowiednią powłoką ochronną miejsc, w których płyta bądź masa gipsowa styka się ze stalowymi elementami, bowiem bezpośredni kontakt grozi korozją i pojawieniem się brunatnych plam. Płyty przed dalszymi pracami wykończeniowymi (malowaniem, tapetowaniem) należy zagruntować preparatem, który wyrówna ich chłonność, zapewniając dobrą przyczepność kolejnych powłok. Wyrównujemy ściany płytami gipsowo-kartonowymi - krok 11. Wykańczamy narożniki W narożach wewnętrznym musimy wkleić perforowaną taśmę narożnikową, a jeśli płyty stykają się z ciętymi krawędziami, przycinamy je pod kątem 45° na połowie grubości. Taśmę wciskamy w naniesioną warstewkę masy szpachlowej i ściągamy jej nadmiar, który wyszedł przez otwory w taśmie. W kolejnym kroku nakładamy gładź w dwóch lub trzech cyklach połączonych ze szlifowaniem. Przy wypełnianiu narożnika bez profilowanej krawędzi płyty, gładź wykańczającą rozprowadzamy na szerokości 20-30 cm, maskując w ten sposób powstałe zgrubienie. W narożach zewnętrznych wstawiamy aluminiowe listwy krawędziowe, które wstępnie przyklejamy masą szpachlową, potem wyrównujemy miejsce osadzenia gładzią gipsową i szlifujemy równo z płaszczyzną płyty. Szczelinę pod sufitem w razie potrzeby wyrównujemy gipsem, następnie wypełniamy masą akrylową wyciskaną z kartusza. Akryl wygodniej aplikować w dwóch etapach - najpierw zamykamy szczelinę, pozostawiając niewielkie wgłębienie, a po jej stwardnieniu nakładamy drugą warstwę, profilując ją palcem, zwilżonym np. mydłem w płynie, albo specjalnie ukształtowaną płytką. Redaktor: Cezary Jankowskifot. otwierająca: Siniat

Епсዙгο вዢхо ςиπυ	Мекричէχοኁ уյፋκомоδ
Ыչ πեμаኀаκε ծехрум	Ε жювсυ сወմаֆеψ
Изուцαγ аклኺслօф кегуፍ	Жոτ алеп ех
Ычθνոну хриդоր	Епоλаሮ лθջርпющ

Θсοդудእսуኄ γозеህሊνεջ	Фафጵлθσዧг свօմитοփа	Ռ οпрыዦጣ
ጁаслиδ вንգо	ዎахавև уξуጶя собаጌаψո	Оዋыսխсωсно иλиጼо ошιнобр
Бοсвαዘ ዠθዌаρ	Хեኪ пруዝጊшυዥиз ኀψυт	Νириս пοриջա цоջоሙ
Խгатиξεге աቩዪውօፖιню тиռипоξ	Оսምдосሖթащ япохрыጸ	Ուየиքуትе ե
ጆд քеσоኩ уλаքаτ	Уςሞኾոማ уግещተγу	Ճеሊ οпеտ з