Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Skolioza odcinka lędźwiowego kręgosłupa хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Czynniki ryzyka Patogeneza Objawy Gradacja Formularze Komplikacje i konsekwencje Diagnostyka Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Skrzywienie kręgosłupa lędźwiowego - skolioza lędźwiowa - często powstaje w postaci reakcji kompensacyjnej w pierwotnej deformacji kręgosłupa piersiowego lub powstaje przede wszystkim. Patologia charakteryzuje się jednostronnym skróceniem kończyny dolnej, a także wyraźną asymetrią strefy talii. Problem narasta powoli, we wczesnych stadiach można go skorygować, ale w zaawansowanych stadiach może powodować rozwój poważnych powikłań.[1] Epidemiologia Obecnie skolioza jest dość powszechnym zaburzeniem. Lekarze wypowiadali rozczarowujące prognozy i deklarują, że z biegiem lat problem będzie się tylko pogłębiał, co jest spowodowane stosunkowo siedzącym trybem życia współczesnej młodzieży, długotrwałym siedzeniem przy komputerze, niedożywieniem itp. To właśnie wśród dzieci w wieku szkolnym na etapie aktywnego tworzenia układu mięśniowo-szkieletowego pojawia się zdecydowana większość przypadków skoliozy. U niektórych pacjentów patologia utrzymuje się w nieskończoność i postępuje tylko przez lata. Na szczęście nowoczesne metody diagnostyczne mogą wykryć patologiczną krzywiznę nawet na etapie braku objawów klinicznych. Według ogólnych statystyk deformacje kręgosłupa lędźwiowego są niezwykle powszechne - zwłaszcza w krajach europejskich i Stanach Zjednoczonych. Nieco mniejszą zachorowalność odnotowuje się w Afryce i Azji, gdzie poziom wykształcenia jest wyraźnie słabszy. Tutaj dzieci spędzają mniej czasu przy stolikach i biurkach, ale dużo więcej się ruszają. Ale to bezczynność i długotrwałe niewłaściwe siedzenie przy stole są uważane za główne czynniki powstawania deformacji kręgosłupa. Częstość występowania skoliozy lędźwiowej wśród dorosłej populacji waha się od 2% do 32%; niedawne badanie na starszych ochotnikach wykazało występowanie ponad 60%. Występowania zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowego skolioza wynosi od 6% do 68%., [2][3][4][5] Dziewczynki chorują na skoliozę lędźwiową prawie 5 razy częściej niż chłopcy. Eksperci tłumaczą ten fakt faktem, że dziewczęta mniej angażują się w zajęcia sportowe, ale więcej czasu poświęcają na naukę. Wśród wszystkich typów skrzywień skoliotycznych najczęstszą jest skolioza piersiowo-lędźwiowa: występuje u 4 na 10 pacjentów z deformacjami kręgosłupa. U około 15% pacjentów rozpoznaje się tylko skoliozę lędźwiową, która w większości przypadków przebiega bezobjawowo i prawie nigdy nie jest powikłana (powikłania występują tylko w 3% przypadków). Przyczyny skolioza lędźwiowa Boczna deformacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa może wynikać z następujących przyczyn: wrodzone wady rozwoju kręgosłupa; patologie genetyczne; urazy urazowe, w tym złamania, przemieszczenia itp.; powikłania pooperacyjne; gruźlica kości; brak aktywności fizycznej, pasywny styl życia; źle zorganizowane miejsce do spania i pracy (zwłaszcza dla dzieci); procesy zwyrodnieniowe wpływające na układ mięśniowo-szkieletowy, osteoporoza; reumatyzm; choroby endokrynologiczne; nadwaga, nadwaga; guzy wpływające na plecy i kręgosłup; przepukliny międzykręgowe; nierówna długość kończyn dolnych, nieregularny kształt stopy (płaskostopie itp.); dziecięce porażenie mózgowe, jamistość rdzenia; zaburzenia psychogenne; Zaburzenia metaboliczne. Zaburzenie powstaje najczęściej w okresie wzrostu kości – czyli w dzieciństwie i młodości. W tym przypadku pierwsze miejsce zajmuje skolioza idiopatyczna - skrzywienie, którego przyczyn nie można ustalić. Czynniki ryzyka Najczęstsze czynniki ryzyka wad wrodzonych to: zmiany dystroficzne w łukach kręgowych; kręgi połowicze; słabo rozwinięty dolny segment kręgosłupa; niewłaściwa liczba kręgów w dolnej części pleców i kości krzyżowej (lędźwiowa); uszkodzenie porodowe. W około 80% przypadków nieidiopatycznej skoliozy stają się czynniki ryzyka; nadmierna masa ciała; urazowe urazy pleców; dziecięce porażenie mózgowe, zaburzenia kształtu stopy, reumatyzm; hipodynamia, pasywny tryb życia, osłabienie gorsetu mięśniowego; okres ciąży. Grupa ryzyka obejmuje dzieci w wieku szkolnym, studentów, pracowników biurowych, którzy zmuszeni są siedzieć przy biurku lub stole przez długi czas. Jednocześnie problem nie pojawiałby się tak często, gdyby miejsce pracy było odpowiednio zorganizowane. Patogeneza Kręgosłup obejmuje 32-34 kręgi. W tym przypadku odcinek kręgu jest reprezentowany przez 5 kręgów L1-L5. Kręgi różnych działów różnią się kształtem, ze względu na ich różne przeznaczenie i funkcję. Zwykle kręgosłup ma cztery fizjologiczne krzywizny. Szczególnie w odcinku lędźwiowym występuje kifoza - wybrzuszenie tylne. Z powodu tego zakrętu powstaje elastyczność kręgosłupa. [6] Niektóre urazowe, zwyrodnieniowe lub związane z wiekiem uszkodzenia kręgosłupa prowadzą do tego, że oprócz fizjologicznych, pojawiają się patologiczne krzywizny. W wieku dorosłym najczęstszymi przyczynami są procesy zwyrodnieniowe-dystroficzne, utrata masy kostnej (osteoporoza), zmiękczenie kości (osteomalacja). U niektórych osób, które przeszły operację kręgosłupa, skolioza staje się niekorzystną konsekwencją pooperacyjną. [7] Deformację zwyrodnieniową najczęściej rozpoznaje się u pacjentów powyżej 40-45 roku życia. U osób starszych, a zwłaszcza wśród kobiet, zaburzenie często rozwija się na tle osteoporozy. W połączeniu z tymi czynnikami patologicznymi kręgosłup traci zdolność do utrzymania normalnej pozycji i zgięć. [8] W procesach zwyrodnieniowych kręgosłup traci swoją stabilność strukturalną i równowagę. Wraz ze wzrostem kąta łuku skoliotycznego wzrasta zwyrodnienie kręgosłupa, co jest ze sobą powiązane. Następuje stopniowe zwężenie krążków międzykręgowych, zużycie chrząstki i powierzchni stawowych, pojawia się ból pleców. [9] Skoliozie lędźwiowej towarzyszą zauważalne zmiany prawie w całym ciele: ramię osoby opada, powstaje pochylenie, obszar miednicy jest wygięty, kończyny dolne stają się wielopoziomowe. Wraz ze wzrostem łuku skoliotycznego objawy stają się wyraźniejsze, podczas chodzenia słychać chrzęst, pojawia się ból i parestezje. Pierwsze oznaki nie pojawiają się od razu: na początku jest lekkie pochylenie, które trudno zauważyć niespecjalistom. Ponadto pojawiają się inne objawy, na które już można zwrócić uwagę: ramiona stają się asymetryczne (umieszczone na różnych poziomach); głowa przechyla się na bok; łuk deformacji jest wizualnie widoczny z tyłu; biodra mają różne wysokości; często martwi się bólem pleców; żebra po jednej stronie są bardziej wypukłe; pojawiają się zaburzenia trawienia; często martwi się nerwobólami międzyżebrowymi; może pojawić się osłabienie, drętwienie kończyn. Ból ze skoliozą kręgosłupa lędźwiowego jest jednym z pierwszych objawów zaburzenia. Ze względu na charakter bólu, ciągnięcie, lokalizację - dolną część kręgosłupa, a wraz z narastaniem procesu pacjenci odczuwają ból w udach, pachwinie, w projekcji stawów krzyżowo-biodrowych, w stawie kolanowym, kostce, stopa, ścięgno Achillesa. W miarę pogarszania się deformacji narządy wewnętrzne ulegają przesunięciu, ich praca zostaje zakłócona, a zespół bólowy nasila się. [10] Wraz z pojawieniem się niewspółosiowości miednicy objawy nasilają się. Pojawić się: ból biodra podczas chodzenia, kulawizna, skłonność do upadków; sztywność silnika; różne długości kończyn dolnych; zaburzenie funkcji układu moczowego, narządów płciowych i jelit; brak równowagi mięśniowej (zanik niektórych mięśni na tle przeciążenia innych). Skolioza lędźwiowa i niewspółosiowość miednicy prowadzą do zachwiania równowagi tułowia: następuje stopniowe przechylanie osi tułowia w kierunku wierzchołka krzywizny. [11] Skolioza lędźwiowa u dzieci W celu określenia objawów rozwoju deformacji lędźwiowej u dziecka rodzice sami mogą wykonać mały test diagnostyczny. Dziecko może wstać prosto, rozluźnić mięśnie i swobodnie opuścić ramiona wzdłuż ciała. Należy zwrócić uwagę na równomierność wysunięcia obojczyków, łopatek, równomierność wysokości ramion. W kolejnym etapie dziecko może mieć przekrzywienie tułowia, szczególnie zauważalne podczas pochylania się do przodu. Przy dużej krzywiźnie krzywizna łuku kręgosłupa staje się widoczna gołym okiem. We wczesnych stadiach patologii na zewnątrz problem praktycznie się nie pojawia: diagnozę podejmuje specjalista na podstawie zdjęć rentgenowskich. Skolioza występuje dość często u dzieci. I jest na to wiele wyjaśnień. Po pierwsze, ciało dziecka szybko rośnie i rozwija się, a wiele narządów i układów nie zawsze ma czas na „nadrobienie” rozwoju sąsiednich struktur. Właśnie przy takim zbiegu wydarzeń powstaje żyzna gleba, w której pojawia się skrzywienie kręgosłupa. Szybki wzrost struktur kostnych na tle powolnego narastania aparatu więzadłowo-mięśniowego prowadzi do nieproporcjonalnego obciążenia kręgosłupa. W konsekwencji pojawienie się deformacji. [12] Kolejnym czynnikiem wpływającym na wystąpienie problemu jest zwiększony nacisk na wciąż delikatny kręgosłup. Małe dzieci w wieku szkolnym są zmuszone nosić dość ciężkie tornistry i plecaki oraz długo siedzieć przy biurku (nie zawsze funkcjonalne i wygodne). Wszystkie te powody można zniwelować, jeśli zwrócisz na nie uwagę w odpowiednim czasie. Gradacja Obraz kliniczny w skoliozie lędźwiowej zależy od stadium choroby. Znane są więc 4 stopnie rozwoju patologii, których głównym kryterium jest kąt deformacji. Skolioza lędźwiowa stopnia 1. Jest często bezobjawowa. Dyskomfort może objawiać się nawracającymi bólami głowy, ogólnym osłabieniem, zmęczeniem pleców i lekkim bólem pleców (zwłaszcza po rutynowej pracy). Zewnętrznie tylko lekarz może określić krzywiznę. W niektórych przypadkach konieczne staje się wykonanie zdjęcia rentgenowskiego lub MRI. Skolioza lędźwiowa stopnia 2 charakteryzuje się widocznym kątem odchylenia 11-25 °. Jeśli poprosisz pacjenta, aby pochylił się do przodu, możesz znaleźć niewielką asymetrię kręgosłupa, inny poziom położenia łopatek, bioder. Pacjent skarży się na ból podczas próby obracania tułowia. Skolioza lędźwiowa stopnia 3 charakteryzuje się pojawieniem się łuku krzywizny w zakresie 26-50 °. Zewnętrzna manifestacja deformacji jest wyraźna, zauważalny staje się wyraźny garb żebra. Pacjent skarży się na regularne bóle i ograniczoną ruchomość. Skoliozie lędźwiowej stopnia 4 towarzyszy wzrost zdeformowanego łuku o ponad 50 °. Mówimy o zaniedbanej krzywiźnie kręgosłupa. Formularze Lekarze identyfikują następujące odmiany skoliozy lędźwiowej: Skolioza idiopatyczna kręgosłupa lędźwiowego to skrzywienie, którego przyczyny nie można ustalić. Według statystyk takie deformacje stanowią 80% wszystkich wykrytych. Skolioza dysplastyczna lędźwiowa jest najcięższym wariantem przebiegu deformacji z powodu wrodzonej patologii rozwojowej odpowiedniego kręgosłupa. Choroba wiąże się z naruszeniem procesów metabolicznych i dopływu krwi do tkanek kręgów i krążków. Skolioza zwyrodnieniowa kręgosłupa lędźwiowego to patologia spowodowana zmianami zwyrodnieniowo-dystroficznymi, osteoporozą (utrata masy kostnej), osteomalacją (zmiękczeniem kości). Ten rodzaj patologii jest bardziej typowy dla osób w wieku 40-45 lat. [13] Skolioza piersiowo-lędźwiowa to skrzywienie, którego wierzchołek znajduje się na poziomie kręgów Th11-Th12. Skolioza lędźwiowo-krzyżowa to skrzywienie z wierzchołkiem na poziomie kręgów L5-S1. Skolioza lędźwiowa w kształcie litery C to deformacja z jednym łukiem krzywiznowym z wierzchołkiem na poziomie kręgów L1-L2. Skolioza lędźwiowa lewostronna jest bardziej typowa dla osób leworęcznych: odnotowuje się zaburzenia anatomiczne kręgów i mechanizm podtrzymujący po lewej stronie. W związku z tym łuk krzywizny jest cofany w lewo, co staje się zauważalne po oględzinach zewnętrznych. Prawostronnej skoliozie lędźwiowej towarzyszy odchylenie kręgosłupa (kręgów i struktur nośnych) w prawą stronę. Krzywizna prawostronna jest bardziej powszechna niż lewostronna. Komplikacje i konsekwencje Skolioza lędźwiowa może powodować wiele powikłań wewnętrznych. Wynika to w szczególności ze zmiany położenia niektórych narządów od strony zdeformowanej. Najczęściej dotyczy układu moczowego, pokarmowego, rozrodczego, a także krążenia krwi. Już po pewnym czasie od powstania łuku skoliotycznego w organizmie człowieka znacznie wzrasta ryzyko wystąpienia nieodwracalnych zmian w układzie sercowo-naczyniowym. Tętniczy przepływ krwi nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu, zwiększa się wewnętrzny rozmiar niektórych komór serca i pojawia się stan podobny w symptomatologii do choroby płucnej serca. Nawet po korekcji deformacji skoliotycznej wskaźniki czynności serca nie wracają już do normy. I taka konsekwencja nie jest jedyna. [14]Wśród najczęstszych powikłań: zespół przewlekłego bólu; zaburzenia układu pokarmowego i moczowo-płciowego, systematyczne wzdęcia jelit, zaparcia; niepłodność u kobiet, przekrwienie w okolicy miednicy; szczypanie nerwowe, niedowład i paraliż; rozwój pęknięć kaskadowych; [15] obrzęk kończyn dolnych; osłabienie napięcia mięśniowego ściany brzucha; zaburzenia psychiczne, depresja, nerwice spowodowane wadami wyglądu. W wyniku ucisku naczyń krwionośnych na tle zespołu tętnic kręgowych pogarsza się dopływ krwi do mózgu, co w dzieciństwie objawia się zaburzeniami pamięci i procesów myślowych. Dzieci mają trudności w nauce. [16] Objawy neurologiczne często występują w okresie dojrzewania. Czy skolioza lędźwiowa może zniknąć u dziecka? Krzywizna może zostać skorygowana na wczesnym etapie, jeśli zastosujesz się do prostych zaleceń specjalistów. Na przykład ważne jest, aby wytłumaczyć dziecku, jak ważne jest robienie przerw w pracy, a podczas przerwy nie przebywanie przy biurku, ale wstawanie, chodzenie lub bieganie, rozciąganie się i wykonywanie kilku skłonów ciałem. Nawet kilka ćwiczeń pomoże utrzymać mięśnie pleców w dobrej kondycji. Kolejnym ważnym warunkiem jest nie noszenie teczki lub plecaka, ale specjalnego plecaka z ortopedycznym oparciem. Wszystkie znajdujące się w nim akcesoria powinny być ułożone równo i schludnie, a nie chaotycznie. Należy unikać przeciążania pleców, ale nie zaleca się również noszenia teczki w rękach lub na jednym ramieniu: może to pogorszyć skrzywienie kręgosłupa. Im szybciej zostaną podjęte środki w celu wyeliminowania deformacji, tym większe są szanse na wyleczenie. Dodatkowo konieczne jest połączenie terapii manualnej z ćwiczeniami terapeutycznymi. Tylko w tym przypadku możesz liczyć na korektę patologii. [17] Przepukliny skoliozy lędźwiowej Przepuklina to rodzaj wypchnięcia krążka międzykręgowego poza pierścień włóknisty w wyniku jego pęknięcia. Kręgosłup osłabiony skrzywieniem często nabywa takich przepuklin, a tego powikłania trudno jest uniknąć. [18] Przepuklina ze skoliozą lędźwiową ma swoją własną charakterystykę: występ skierowany jest do kanału międzykręgowego, naciska na zakończenie nerwu i rozwija się zespół ostrego bólu. W takiej sytuacji nie wystarczy tylko złagodzić ból. Na tle krzywizny przepuklina będzie się nadal powiększać, więc objawy znów się odczują, a obraz kliniczny stanie się bardziej zróżnicowany: pojawi się silny ból z powodu rozległego podrażnienia włókien nerwowych; kończyny dolne będą regularnie drętwieć, aż do rozwoju dystrofii tkanek; obrzęk, zmęczenie nóg, ból będzie przeszkadzał; funkcjonowanie przewodu pokarmowego (w szczególności jelit) i układu moczowego zostanie zakłócone. Zarówno skolioza, jak i przepuklina są schorzeniami uleczalnymi pod warunkiem, że zostaną w odpowiednim czasie zdiagnozowane i odpowiednio leczone. Ale zaniedbane przypadki są już trudne do wyleczenia lub w ogóle nie są leczone, pacjent staje się niepełnosprawny. [19] Sakralizacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa w skoliozie Sakralizacja to wrodzona wada kręgosłupa, w której piąty kręg lędźwiowy jest w pewnym stopniu przyczepiony do kości krzyżowej. Ta patologia często przyspiesza rozwój osteochondrozy lub spondyloartrozy. [20] Sakryzacji towarzyszy wzrost nacisku na segmenty lędźwiowe, które znajdują się powyżej miejsca fuzji. Przy zwykłym średnim obciążeniu kręgosłup radzi sobie ze swoimi zadaniami, jednak wraz ze wzrostem nacisku na kręgi (na przykład ze skoliozą lędźwiową) odczuwa się wrodzone zaburzenie. Patologia może objawiać się po prawej, lewej lub po obu stronach kręgu. Częściowe zespolenie obserwuje się w przypadku chrzęstnych i stawowych postaci choroby, a całkowite zespolenie następuje przy sakralizacji kości. [21] Ciężkie objawy kliniczne w skoliozie ze sakralizacją są rzadko obserwowane, ogólne samopoczucie pacjenta praktycznie nie cierpi. Jeśli występują objawy, jedyną metodą leczenia jest operacja, chociaż w praktyce chirurg rzadko jest proszony o pomoc. Diagnostyka skolioza lędźwiowa W trakcie działań diagnostycznych lekarz wysłuchuje skarg pacjenta. W szczególności zwraca uwagę na obecność bólu wzdłuż kręgosłupa, uczucie zmęczenia pleców, osłabienie mięśni i słabą postawę. Anamneza powinna zawierać informacje o czasie pojawienia się pierwszych oznak zaburzenia, o przeniesionych patologiach, o dolegliwościach w okresach intensywnego wzrostu dziecka. Podczas badania lekarz zwraca uwagę na zaburzenia postawy, skrzywienie kręgosłupa, asymetrię obręczy barkowej, kąty łopatek, trójkąty talii i oś kości biodrowych, a także obecność garbu żebrowego. Palpacja jest określana przez obecność bólu wzdłuż kręgosłupa. Testy laboratoryjne są niespecyficzne, ale mogą być przepisywane jako część ogólnych badań. W niektórych przypadkach wymagane jest kliniczne, biochemiczne badanie krwi z oceną poziomu fosforu i wapnia, a także kliniczna analiza moczu. Diagnostyka instrumentalna obejmuje prześwietlenie kręgosłupa w dwóch projekcjach (niezależnie od formy deformacji), funkcjonalne prześwietlenie odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa z pochyleniem w lewo i prawo (szczególnie ważne przy skoliozie idiopatycznej). Dodatkowo zaleca się obrazowanie rezonansem magnetycznym kręgosłupa - w celu wykluczenia formacji torbielowatych zapalenia jamy ustnej, kręgów połowiczych, zaburzeń kręgosłupa, diastometamielii. Tomografia komputerowa kręgosłupa jest wykonywana w celu wykluczenia synostozy trzonów kręgów, dodatkowych kręgów połowiczych. [22] Diagnostyka różnicowa Diagnozę różnicową przeprowadza się w obecności odpowiednich objawów: Jeśli zaburzenie postawy, garb żebra, ograniczenia motoryczne występują na tle negatywnej reakcji Mantoux, wówczas patologia jest różnicowana z innymi rodzajami skoliozy. Jeżeli istnieje odniesienie do urazów kręgosłupa, kifozy bez ograniczenia ruchomości z ujemnym wynikiem testu Mantoux, to patologię różnicuje się z kifozą młodzieńczą – chorobą Scheuermanna-Mau. W obecności pierwotnego ogniska gruźlicy, pozytywnej reakcji Mantoux i ograniczonej aktywności motorycznej patologia jest różnicowana z gruźlicą kręgosłupa. Z kim się skontaktować? Leczenie skolioza lędźwiowa W zależności od nasilenia patologicznej deformacji i wieku pacjenta lekarz może przepisać zachowawcze (w większości przypadków) lub chirurgiczne leczenie skoliozy lędźwiowej . Zapobieganie W większości przypadków skolioza lędźwiowa zaczyna się rozwijać we wczesnym wieku szkolnym. Najczęstsze przyczyny: niewłaściwa postawa, osłabienie gorsetu mięśniowego i aparatu więzadłowego – szczególnie u dzieci nie uprawiających sportu i nie mających możliwości dodatkowego wzmocnienia mięśni pleców. Zarówno w szkole, jak i w domu dziecko długo siedzi przy stole, nie obserwując postawy, więc większość uczniów nabywa skoliozę już w szkole podstawowej. Aby uniknąć rozwoju tego zaburzenia, od wczesnego dzieciństwa konieczne jest nauczenie dziecka prawidłowej postawy, równomierne rozłożenie obciążenia na plecach. Ćwiczenia są ważnym krokiem zapobiegawczym. Dobrze, jeśli dziecko regularnie odwiedza sekcję sportową lub codziennie wykonuje poranne ćwiczenia. Wystarczająco proste ćwiczenia, które ćwiczą kręgosłup piersiowy, lędźwiowy i szyjny. Kolejnym ważnym warunkiem profilaktycznym jest noszenie wygodnego plecaka (nie teczki czy plecaka, ale plecaka ze sztywnym tyłem). Szczególnie nie są zalecane jednostronne torby na ramię. Konieczne jest również monitorowanie chodu ucznia, aby zapobiec pochylaniu się. Wszystkie powyższe wskazówki odnoszą się również do osób dorosłych i to nie tylko w zakresie profilaktyki, ale także zapobiegania dalszemu pogorszeniu istniejącej krzywizny. Wśród sportów za najkorzystniejsze dla pleców uważa się pływanie. To zarówno przyjemna rozrywka, jak i świetny sposób na złagodzenie nadmiernego obciążenia kręgosłupa. Wskazane jest studiowanie z instruktorem. Dzięki regularnym treningom dochodzi do wzmocnienia mięśni pleców, prostowania skoliozy we wczesnych stadiach rozwoju. Dobry efekt daje uprawianie aerobiku w wodzie, który wzmacnia organizm, a jednocześnie praktycznie nie różni się zwiększonymi obrażeniami. Prognoza Jeśli zaniedbamy główne zalecenia profilaktyczne i terapeutyczne, w większości przypadków skrzywienie kręgosłupa postępuje, czemu towarzyszy naruszenie normalnej interpozycji narządów wewnętrznych. Pojawienie się niższości fizycznej, zaburzenia ukrwienia w wyniku przemieszczenia sieci naczyniowej, zaburzenia neurologiczne z powodu naruszenia włókien i zakończeń nerwowych, problemy funkcjonalne wątroby, nerek, trzustki, układu rozrodczego. Kosmetyczne wady krzywizny wpływają negatywnie na psychikę, co może powodować poważne cierpienie pacjenta, aż do rozwoju stanów depresyjnych, nerwic i psychozy. Niemniej jednak skolioza lędźwiowa, wykryta w początkowych stadiach rozwoju w dzieciństwie, dobrze nadaje się do korekcji i można ją skorygować w stosunkowo krótkim czasie, pod warunkiem przestrzegania wszystkich zaleceń lekarskich. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.